تأثیر تمرینات پلایومتریک بر توان بی هوازی و ترکیبات بدن بسکتبالیست ها

چکیده مقدمه و هدف:  موفّقیّت در بسیاری از ورزش ها به توان انفجاری پای ورزشکار و قدرت عضلانی او بستگی دارد. از این رو، هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرینات پلایومتریک بر توان بی هوازی وترکیبات بدن بسکتبالیست های مقطع متوسّطه بود. مواد و روش: هفتاد نفر از بسکتبالیست های دبیرستان به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و در دو گروه مساوی 35 نفری تقسیم شدند و از آن ها آزمون اوّلیّه به عمل آمد. توان بی هوازی آن ها با استفاده از تست پرش سارجنت و نمودار لوئیز، و مقدار درصد چربی تحت جلدی با اندازه گیری سه ناحیه از بدن به وسیلةکالیپر اندازه گیری شد. گروه تجربی به مدّت هشت هفته، هفته ای سه جلسة 50 دقیقه ای تمرینات پلیومتریک را انجام دادند و گروه کنترل فعّالیت های عادی روزانه ی خود را انجام می دادند. پس از هشت هفته مجدداً از در هر گروه پس آزمون گرفته شد. از آزمون t زوجی جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین پلایومتریک بر وزن بدن دو گروه، تأثیر معنی داری داشته؛ امّا در مورد وزن بدون چربی، تغییرات معنادار نبوده است. در مورد درصد چربی بدن نمونه ها، نتایج نشان داد که گروه تجربی دارای کاهش معناداری بود؛ امّا در مورد درصد چربی بدن گروه کنترل تغییرات معنادار نبود. (05/0p≥). در این تحقیق توان بی هوازی گروه تجربی افزایش یافت و این تغییر از لحاظ آماری معنادار بود (05/0p). نتیجه گیری: در خاتمه می توان نتیجه گیری نمود که در این تحقیق تأثیر تمرینات پلایومتریک بر توان بی هوازی و وزن بدن مشهود تر بوده و باتوجّه به یافته های تحقیق و نتایج حاصل از آن توصیه می شود که مربّیان جهت بالا بردن توان بی هوازی و انفجاری پای ورزشکاران و هم چنین حفظ تعادل وزن بدن ورزشکاران از تمرینات پلایومتریک در برنامه های جسمانی خود استفاده نمایند.